Tijd

Tijd heelt geen wonden
tijd leert je leven met
verdriet en wachten,
zeer geduldig
tot je weer
schoonheid ziet.

De zeven fasen van rouw

Schema van Elisabeth Kübler-Ross dat de zeven fasen van rouw beschrijft.

Indien mensen met verlies, op welke manier dan ook, geconfronteerd worden, zijn er fasen te herkennen, die men doorloopt bij de verwerking. De fasen kunnen zich soms in verschillende volgordes voordoen, ze verschillen per persoon ook sterk in tijdsduur.

1. Ontzetting, ongeloof.
Men wil/kan het gebeurde niet accepteren, ‘het is niet waar’. De fase gaat met verlamming gepaard.

2. Ontkenning.
De ontkenning werkt als een (tijdelijk) afweermechanisme. Er is verlangen naar de tijd vóór de gebeurtenis, waarbij het voorkomt dat men doet alsof er niets gebeurd is. De ontkenning geeft de rouwende gelegenheid weer tot zichzelf te komen. In deze fase is er ook de hoop, die mensen de kracht geeft om door te gaan en als het ware het gebeurde ongedaan te maken.

3. Woede, angst, schuld.
Als de waarheid tot iemand is doorgedrongen, dan ontstaat er vaak boosheid. Deze woede kan zich op alles richten. Rede en logica kunnen helamaal gaan ontbreken. Achter woede en angst schuilen diep verdriet. Men kan behoefte hebben aan het steeds weer uiten van het verdriet. Spijt van wat niet gedaan of gezegd is, speelt vaak een rol. Op de bodem van het verdriet ligt vaak woede.

4. Aanvaarding.
Hier is het dieptepunt van het vorige stadium bereikt. En de rouwende is “klaar” om zichzelf uit het dal te trekken.

5. Experimenteren.
De opbouw is hier begonnen. Men gaat nieuwe dingen proberen om hoop te creëren.

6. Betekenis zoeken
Met gaat overwegen wat de betekenis van het nieuwe gedrag is en daar conclusies uittrekken..

7. Terug naar effectiviteit.
De acceptatie van het lot. Men kan onthechten, loslaten. En met de experimenten in een nieuw verworven inzicht en wijsheid verder leven.

Bron: SWET Encyclopedie